پراکساید آلی مولکولی است که حداقل دارای دو اتم اکسیژن است و توسط یک پیوند منفرد به گروه های شیمیایی آلی متصل می شود. بسته به گروه های جفت شده ، این پیوند اکسیژن ـ اکسیژن برای انفصال در گرما طراحی شده است و یک جفت الکترون به نام “رادیکال” آزاد روی هر اکسیژن در گردش است. پروکساید در درجه اول در ساخت پلیمرها و الاستومرها و عمدتا به عنوان ماده پخت برای پلیمرها و الاستومرها مورد استفاده قرار می گیرد. پخت به عنوان یک فرآیند برای تبدیل یک ماده ترموپلاستیک یا الاستومر به یک ترموست یا ولکانیزات تعریف شده است. این فرآیند زنجیره های مولکولی نامحدود پلیمر را به یک شبکه واحد تبدیل می کند که بسیاری از خصوصیات فیزیکی و شیمیایی مطلوب پلیمر پایه را حفظ می کند. همچنین پروکسایدها می توانند ترکیب الاستومر موجود در کارخانه را با وجود ماندگاری کوتاه (گاهی اوقات روزها) به ترکیب الاستومر با کارایی پایدار تبدیل کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر به مقاله پروکساید چیست؟ مراجعه نمایید.